Vuur

Al eeuwenlang kookt de mens op een houtvuur. Anno 2021 is er op het Franse platteland op dat vlak niet zo veel veranderd. Al onze buren koken nog steeds op een klassieke ‘cuisinìere à bois’. Het culinaire manusje-van-alles dat dienstdoet als gigantische kookplaat, multifunctionele oven en houtkachel tegelijk. Er zijn zelfs modellen met warmwaterkraantje of exemplaren die je kunt aansluiten op de radiotoren om het hele huis te verwarmen. Alle plattelanders zijn er hier mee opgegroeid. Wij stadse gasgebruikers waren toch wel een beetje onder de indruk van de simpelheid en tegelijk van de veelzijdigheid van zo’n apparaat.

In onze nieuwe boerderij stond er ook nog zo’n houtfornuis. Een mooi diepzwart exemplaar met koperen rails eromheen. We zagen geen toekomst in het voorhistorische ding. Een van onze werklui zag dat anders. Hij wilde dat loodzware, maar vooral betrouwbare stukje keukengeschiedenis wel hebben. Met vijf mensen hebben we het in zijn oude bestelbusje gesjouwd. Hij helemaal blij met zijn goedkope vangst. Wij vooral opgelucht dat het gietijzeren gevaarte weg was én een heel mooie fles bordeaux rijker. Alles heeft zijn prijs.

Voor onze nieuwe keuken hadden we andere plannen. Iets meer bij de tijd. We sloegen daarom maar meteen een paar technologische stappen over en hebben gekozen voor een hypermodern elektrisch inductiefornuis. Zes kookzones, twee verschillende ovens en te veel functies om in een normaal mensenleven te doorgronden. In Nederland heel normaal, maar op het Franse platteland toch een dingetje. Zelfs de elektricien was onder de indruk van de extra elektragroepen die hij moest aanleggen voor onze ‘piano de cuisson’: een Franse chique uitdrukking voor een té groot fornuis.
Jammer genoeg blijft die nieuwe keuken voorlopig een mooi 3D-plaatje. Alle verse onderdelen staan klaar, maar de plaatsing laat nog even op zich wachten. Reisbeperkingen en andere virusbijwerkingen hebben al onze planningen helemaal overhoopgehaald en ook de keuken is een van de slachtoffers.

Zo zijn we noodgedwongen weer teruggegaan naar de basis. Koken op houtvuur. Kokkerellen op de barbecue is een tweede natuur geworden. Werkelijk alles wordt op het rooster gegooid. En tot groot plezier van alle gezinsleden hebben we de friteuse ontdekt. In onze stadse woning jarenlang zowel gezondheids- als plafond-technisch een no-go-apparaat. In onze bouwval-boerderij is de nieuwe vettige vriend een levensredder. Frieten, inktvisringen en oliebollen smaakten nog nooit zo lekker. Vermoeide klussers, hongerige pubers of aangewaaide vrienden, iedereen werd een beetje blijer door onze eigen openluchtfrituur. De Franse verbouwing heeft afgelopen jaren voor een boel verrassingen gezorgd, maar dat we simpelweg gelukkiger zouden worden van koken op houtskool en met hete frituurolie hadden we nooit kunnen vermoeden. Smakelijk!


11-05-2021

Bron :
www.ariadneathome.nl


Gerelateerd

Klussen met Kids

Ariadne at Home

Verbouwen en kinderen (opvoeden) gaan meestal niet zo goed samen. Dus als je al jaren droomt van een klusboerderij in Frankrijk, dan kan dat alleen maar leuk worden én slagen als de kinderen hun goedkeuring geven. Lijkt logisch, maar dat is het niet.

Virtueel slapen

Ariadne at Home

Wat hebben we het afgelopen jaar vaak gedroomd om eindelijk eens een keer te slapen in ons nieuwe Franse vakantiehuis. Het voelde als een verre droom die wat werd verzacht door een hoop foto’s en moodboards, met de mentale belofte van ‘hoe mooi het zou kunnen worden’. Het lijkt er nu op dat het dit najaar eindelijk echt gaat gebeuren, in plaats van virtueel suffen via een computerscherm. Dit stukje van de verbouwing was, hoe verrassend, wederom een lastig obstakel, want ook die slaapkamers zijn er niet zonder slag of stoot gekomen.

Nieuwe tradities

Ariadne at Home

Kerstdagen in kleine kring. Wel heel gezellig zo met zijn viertjes, maar het doet ons ook terugverlangen naar die drukke, spannende kerstfeesten uit onze kindertijd.