La belle saison

 La belle saison

We hebben het gehaald. De eerste zomervakantie in onze boerderij Maison Mayet. De laatste loodjes zijn nog niet helemaal afgerond, maar een kniesoor die daar nu op let. Na vier lange jaren zitten we eindelijk met het hele gezin in ons Franse huis. We zijn best wel trots op het resultaat. Maar daarover later meer. 


De jungle is gehalveerd

Het huis is binnen zo goed als klaar en we vinden het prachtig geworden. De tuin daarentegen heeft nog wel een jaartje nodig om zo genoemd te mogen worden. De jungle is gehalveerd, de lavendel en de rozemarijn doen hun best ondanks de droge maanden en onze nieuwe lindeboom begint gelukkig wat vorm te krijgen. Het terras onder die boom is eindelijk ‘open for business’. De vintage terrasstoelen die we van vrienden kregen, lijken er altijd gehoord te hebben. 

La belle saison

Deze zomer staat gelukkig niet alleen meer in het teken van verbouwen en spullen zoeken. We kunnen ook even ‘landen’. Een gek, onbestemd gevoel na al die klusjaren. Alsof stilzitten en genieten een beetje valsspelen is. Het Franse huis staat niet meer synoniem voor noeste arbeid, maar hopelijk vanaf nu voor ontspannen en nietsdoen. Dat lukt ons pas na de eerste week en een echte, hete zomer helpt daarbij. La belle saison, noemen ze dat hier. De mooie maanden. Met dagen die sloom voorbijgaan en waarbij de belangrijkste vragen zijn waar we die dag gaan zwemmen en wat er op de BBQ wordt gegooid. Los van welk flesje wit daarbij hoort. 

veel te ‘saaaai’

We beseffen ook dat we deze momenten met onze puberzonen moeten koesteren. Dat Franse platteland zal snel veel te ‘saaaai’ worden voor hen. Dat probleem wordt nu nog getackeld door supersnel internet en uitstapjes naar allerlei (water)parken. Toch voelen we ook dat een volgende levensfase ons gezin na deze zomer staat op te wachten. Daarom genieten we nu nog harder van ons huis en vooral van elkaar.

dik en driedubbel waard

Als we terugdenken aan die eerste klusdag (met meteen een gebroken vinger) lijkt het allemaal een eeuwigheid geleden. De gigantische berg werk, planningen, budgetten, verrassingen, discussies, tegenvallers, een paar meevallers, bloed, zweet en dikke tranen, waren we al bijna vergeten. Toch bewijzen de foto’s dat die er echt wel waren. We weten nu ook dat het dit allemaal dik en driedubbel waard was. De gebruinde, ontspannen gezichten aan onze lange Franse tafel bewijzen dat. 

vrijdag, 29 juli 2022

Bron :
www.ariadneathome.nl


Gerelateerd

Een loopje met kerst

Ariadne at Home

Kerst is traditie. Ook in ons gezin. De laatste jaren gaan de kerstdagen volgens een vast scenario, op de kleine viruspauze van afgelopen jaar na. Kerstavond vieren we steevast bij onze familie in België.

Frisse start

Ariadne at Home

En we zijn weer vertrokken… Na de zeer welkome pauze die kerstvakantie heet, gaan we er weer tegenaan. Het is misschien maar een willekeurig moment, zo’n 1 januari, maar toch voelt het telkens weer als een nieuwe start.

Schilderfobie en behangangst

Ariadne at Home

Onze Franse verbouwing is uniseks. Wat dat betekent? We hebben geen duidelijke arbeidsverdeling. Na 20 jaar klus-geschiedenis samen zijn er geen specifieke vrouwen- of mannenklussen. In de praktijk wil dat zeggen dat Cynthia gewoon ’s ochtends muren sloopt en na de lunch verfijnde oude lijstjes ophangt. En Tom legt stoere eiken vloeren en zoekt daarna gewoon romantische deurknoppen uit. Eigenlijk is er geen enkele karwei die ons na al die jaren nog afschrikt. Al zijn er natuurlijk wel werken waar we absoluut geen talent voor hebben, of gewoon geen zin in hebben. Of allebei.