Opgeruimd staat slordig

Opruimen is niet onze sterkste kant. Zo is onze drie meter lange keukentafel standaard voor de helft gevuld met … vanalles. Als er bezoek komt, willen we dat nog wel eens vlug opruimen, maar het duurt nooit lang voor de hoopjes rekeningen, pennen, schoolspullen, wintermutsen etc. er weer liggen. We hebben ons maar verzoend met onze ‘troep’-situatie.

Onze Franse buren hebben dat blijkbaar al veel langer gedaan. Want wat opvalt als je een willekeurig boerenerf betreedt is de enorme hoop ‘vanalles’ dat er is verzameld. Afrasteringen, ondefinieerbaar landbouwtuig, rollen kippengaas, houten balken en altijd, écht altijd een oud, roestig autowrak. Het ziet er niet echt netjes uit, maar die hoop roest is van grote waarde. Helemaal niets weggooien, maar alle spullen bijhouden ‘voor het geval dat’ is voor de buurboeren een tweede natuur. Er komt namelijk ooit een moment dat het weer gebruikt gaat worden. Ze hebben daarnaast op zeer jonge leeftijd geleerd om zelfredzaam te zijn. Je eigen problemen oplossen is op het platteland een noodzaak. Ze kunnen daarom alles zelf repareren: auto’s, tractors, de vaatwasser, de kurkentrekker. Niets is hen vreemd om te fiksen.

Het betekent dat ze allemaal een fantastische klusloods hebben met een gigantische hoeveelheid spullen. En daar ligt werkelijk alles. Al ontelbare keren zijn we bij de buurman langsgegaan voor een heel specifiek moertje of boutje. Telkens weer, na een rustige zoektocht in tientallen potjes en koffieblikken, vind hij het gewenste item. Dat scheelt ons toch al snel een tripje van een paar uur naar de bouwmarkt in de stad en de prijs is meestal een klein aperitiefje.

Eigenlijk zijn die ‘ouderwetse’ boeren een schoolvoorbeeld van de nu zo hippe beweging van het hergebruiken of trendy upcycling. Hun ‘recuperatie-filosofie’ staat natuurlijk een beetje haaks op die andere populaire stroming van de opruim-goeroes die vinden dat als je iets niet meteen gebruikt, je het moet dumpen. Niet in de tuin maar gewoon keurig wegdoen. Zo weinig mogelijk spullen dus. In een krappe stadse omgeving zal dat zeker helpen, want je hebt anders wel een heleboel spullen-ruimte nodig.

Gelukkig is ruimte op het platteland, waar een schuur net zo gewoon is als een toilet, niet zo’n probleem. Het probleem is dat we een boerderij met een tot de nok volle schuur hebben gekocht. En die plaats hebben we nu toch echt nodig. Snel maar weer eens gaan opruimen. Zucht… In het belang van onze verbouwing neigen wij voorlopig nog even naar het ‘onmisbare rommel’-model.


01-04-2021

Bron :
www.ariadneathome.nl


Gerelateerd

Virtueel slapen

Ariadne at Home

Wat hebben we het afgelopen jaar vaak gedroomd om eindelijk eens een keer te slapen in ons nieuwe Franse vakantiehuis. Het voelde als een verre droom die wat werd verzacht door een hoop foto’s en moodboards, met de mentale belofte van ‘hoe mooi het zou kunnen worden’. Het lijkt er nu op dat het dit najaar eindelijk echt gaat gebeuren, in plaats van virtueel suffen via een computerscherm. Dit stukje van de verbouwing was, hoe verrassend, wederom een lastig obstakel, want ook die slaapkamers zijn er niet zonder slag of stoot gekomen.

Kerstwens

Ariadne at Home

Bij Kerst horen wensen. Een goede gezondheid voorop, zeker in deze tijden. Een stevige portie geluk en een beetje geld helpen ook altijd. Maar als je een oude boerderij in Frankrijk hebt in een bergachtig gebied, dan is er toch nog één wens die elk jaar langskomt.

De oude bouwmaterialen hitlijst

Ariadne at Home

Opeens stonden er nog vier muren en een voordeur. Een dik jaar nadat we ons Franse huis kochten, was er van dat droomhuis niet zo veel meer over. Enkele kleine onvoorziene verrassingen én grote uitgaven zoals een nieuwe dakconstructie gaven ons een hele hoop hoofdbrekens en een half huis.