Herfst in een potje

Het Franse najaar betekent een hoop dingen. De kachel die weer aangaat. De eerste sneeuw op de verre bergtoppen. Wandelingen maken tussen fantastische herfstkleuren. Maar het betekent ook teruggaan naar de oertaak van de mens. Het verzamelen van voedsel.

Toen we het huis kochten, kregen we er een aantal fruit- en notenbomen bij. Dat bezorgde ons meteen een gek, onbekend gevoel; een jacht- en oogstdrang. Al ging het in ons geval wel om de makkelijk te jagen en te oogsten varianten: alles dat we in en om ons huis kunnen vinden. Noten, kastanjes, paddenstoelen, bessen en fruit. De herfstperiode heeft in onze boerderij hierdoor een nieuwbakken traditie opgeleverd: ons eigen geoogst, geraapt, geplukt of gevonden voedsel verwerken tot iets eetbaars. De resultaten waren aanvankelijk een beetje afwisselend, maar intussen wordt het zelfmaak-lijstje stilaan langer en vooral lekkerder: appelmoes met kaneel van de (zure) appeltjes van de oude appelboom, chocoladetaart (van de supermarkt) met eigen walnoten, gepofte kastanjes met zeezout, vers van de hete kachel, appeltaart met bladerdeeg en te veel slagroom…

Het leukst vinden we het maken van confituur. Dat zal wel te maken hebben met vage herinneringen aan grootmoeders keuken, want die zoete geur van al dat pruttelende fruit heeft iets gezellig geruststellends. Alsof grootmoeders tijd in een potje gevangen wordt. Dat vangen ging dit jaar wel iets lastiger. Door de late vorst in het voorjaar is het een troosteloos fruitjaar, maar twee soorten lijken telkens de wisselvallige meteo te trotseren. Onze mirabellenboom en de braamstruiken in de berm zijn zulke overlevers. Niet toevallig onze favorieten. Wat ze ook gemeen hebben is de hoeveelheid tijd en werk er in zo’n hoopje huisjam gaat zitten. Het zijn net die soorten waarvan je heel wat kilo’s nodig hebt voor een beetje opbrengst van troostpotjes. Maar als ze dan uiteindelijk allemaal uitgestald op het aanrecht staan, zijn al die moeite en de krassen van de bramenstruiken snel vergeten. Het zwarte en gele goud staan weer paraat voor een lange winter. Op een croissant of in de yoghurt, op die chocoladetaart of zelfs op een ijsje. Ieder heeft zo zijn favoriete manier van oppeuzelen. Al die zelfgemaakte kost betekent voor ons vooral een lekkere herfst in een potje.

woensdag, 20 oktober 2021

Bron :
www.ariadneathome.nl


Gerelateerd

Feest

Ariadne at Home

Het piepkleine gehuchtje waar wij bij horen, staat een beetje op stelten. Er gingen al wat geruchten, maar nu is het officieel. Er komt een ‘fête’. Het kersverse feestcomité, onze beide buurvrouwen, vonden het wel weer eens tijd voor een partijtje. De ouwe getrouwen kunnen samen een drankje doen en alle nieuwe bewoners kunnen zich zo eens goed voorstellen aan de rest.

Frisse start

Ariadne at Home

En we zijn weer vertrokken… Na de zeer welkome pauze die kerstvakantie heet, gaan we er weer tegenaan. Het is misschien maar een willekeurig moment, zo’n 1 januari, maar toch voelt het telkens weer als een nieuwe start.

Opgeruimd staat slordig

Ariadne at Home

Opruimen is niet onze sterkste kant. Zo is onze drie meter lange keukentafel standaard voor de helft gevuld met … vanalles. Als er bezoek komt, willen we dat nog wel eens vlug opruimen, maar het duurt nooit lang voor de hoopjes rekeningen, pennen, schoolspullen, wintermutsen etc. er weer liggen. We hebben ons maar verzoend met onze ‘troep’-situatie.